Tirol, reisimpressies

Toen ben ik mij gaan afvragen - en dat is precies wat mijn taalgevoelige vrienden verzuimen! - hoe ik toch aan die faliekant averechtse voorstelling gekomen kan zijn.

Het bleek bij nader onderzoek eenvoudig dit. Jausen had ik, onbewust afgaand op de klank, in verband gebracht met 'Saus und Braus', misschien zelfs met 'jauchzen', terwijl het feit dat ik het overal op herbergen zag staan, mij, onwillekeurig alweer, had doen denken aan het 'zalen voor bruiloften en partijen' dat men ten onzent wel op herbergen ziet staan, dus weer aan feest en jolijt!

Mocht nu door dit natuurgetrouw en leerrijk relaas de een of andere taaifanaticus worden gebracht tot het voornemen, voortaan zijn 'taalgevoel' onder de curatele te stellen van zijn gezond verstand, dan wens ik hem als beloning, dat hij eens moge jausen te Grünwalderhof, op een mooie zomerse dag, als de dwergachtige kersen er hangen te fonkelen in de reusachtige bomen, als de Kipfeln er vers en de gletsjers er zichtbaar zijn.

ONZE KAPELMEESTER

Wat het was heb ik natuurlijk niet kunnen doorgronden, maar dat er een worm aan het hart van onze kapelmeester knaagt, dat bevroedde ik allang. Want hij is wezenlijk niet hovaardig en niet boosaardig. Daarvoor stond hij die zonnige morgen in de tuin van Stettnerhof veel te goedig naar de Igler Schützen te luisteren. En hoe vaderlijk nam hij de jonge gitarist - een boe-renmuzikant toch maar - zijn instrument uit de handen om hem een betere vingergreep te wijzen. Nee, hij is niet boosaar

54