Tirol, reisimpressies

Frau Lona filosofeert: welbeschouwd is rijkdom toch eigenlijk geen verdienste. Zij voor zich zou nooit iemand om zijn rijkdom zoeken of eren. Integendeel! En ze kan het bewijzen. Want daar heb je nu bij voorbeeld... Frau Carry! Niet om iets te zeggen, maar je merkt het aan alles: Frau Carry is zeker een héél eenvoudige vrouw. Haar japon... Arme japon! Het is een shantoeng jurk van Liberty, Frau Carry zelf vindt er zich nogal netjes mee, maar ja... op 'Wiener Chic' lijkt het niet. De rest is erger. Geen aasje juweel, geen spoortje goud, geen ketting, geen ring, geen bracelet. Twijfel lijkt uitgesloten: Frau Carry bezit blijkbaar geen rode duit. Want wie draagt nu geen sieraden, die er geld voor heeft? En wie woont in 'Altwirt', als hij 'Iglerhof of tenminste 'Maximilian' kan betalen? Dit behoort tot de axiomata van alle Frau Lona's in alle hemelstreken: thuis kan men zich behelpen, maar in het zomeroord woont men zo deftig en zo duur als men bij mensenmogelijkheid kan betalen. Wie dus voor twaalf Schilling woont, bewijst dat hij er geen dertien bezit.

Ja, Frau Carry is maar een simpel schijfje mens. En toch... toch is dit nu al de derde maal, dat Frau Lona zich met haar in het kurhaus vertoont, ten aanschouwen van een iegelijk. En waarom wordt Frau Carry aldus begunstigd? Omdat ze - dit met een bijna vochtig-welwillende blik - omdat ze een lieve, brave, eenvoudige vrouw is, en daarbij lang niet onontwikkeld! Want dat heeft Frau Lona dadelijk gezien, daarvoor heeft ze een neus, al zegt ze het zelf. En is er nu nog verder bewijs van node, hoezeer Frau Lona boven werelds oordeel en vooroordeel verheven is?

Frau Tante en Frau Nicht, Frau Ella, Frau Erna en Frau Bertha knikken, instemmend-ernstig.

Frau Carry buigt, hogelijk gevleid.

44