Plattelandjes

boeien weggebracht en opgeborgen werd...

Nooit zag ik zulk onbeweeglijk staan, zulk intens staren, de koppen naar voren, de gezichten in vreemde grijns verstard... tot de man door de controle verdwenen was... toen brak de ban en de ontspanning kwam... en ze keken elkaar aan... de voze dikke met zijn ongezonde vette kop... de lange manke... de groezele, uitgewiste, leeftijdloze... ze keken elkaar aan en rekten even de leden, maar zeiden geen woord, geen van drieën... en achter elkaar slopen ze door het laatste tochtlokaal en buiten onmiddellijk linksaf, de grote stad en haar verborgenheden in...

Is dit dan iets van het 'Platteland'? Lieve lezer, neen en ja. Ik geloof dat de plattelandsbewoner deze grotestadstragedies feller voelt niet alleen, maar dat hij, te midden van zijn ruimten, met de heerlijkheid van het komend voorjaar om hem heen, beter ook begrijpt wat celwagen en gevang beduiden...

Tweeërlei esthetiek

Het vermakelijkste element - en voor de ene partij misschien het meest verbijsterende! - van die zonderlinge intimiteit tussen oer-traditioneel en hypermodern, die onze Gooise woonplek geeft te zien en waarvan ik de vorige keer reeds terloops gewag maakte, is wel de vermenging van twee soorten esthetiek - 'deux écoles' gelijk France's monsieur Bergeret¹⁰ het uitdrukte, toen hij zichzelf als bedrogen echtgenoot in twee stijlen op de schuttingen zag afgemaald! Voortdurend produceert de vermenging van onze boeren-esthetiek en onze artiesten-esthetiek de meest koddige verwarring en onlangs beleefde ik daar een curieus en grappig staaltje van. Wat ik hier zeg, zou volstrekt niet in die mate opgaan voor elk milieu, waar een oeroude boerenbevolking en een hypermoderne artiestenbevolking elkaar ontmoeten, het eist wel degelijk een katholieke oerbevolking.

64.