Plattelandjes

wereld naïef, onbevooroordeeld, zien; het gewone is zeker niet minder wonderlijk voor haar dan het ongewone. Ze wil openstaan voor wat de meest simpele zielen uit haar plattelandse omgeving beleven en meedelen. Aan de andere kant is de filosofe in haar zich uitermate goed bewust dat we de werkelijkheid niet onbevooroordeeld kunnen zien. Een van de hoofdstellingen in Prometheus is de uitspraak van Protagoras: de mens is de maatstaf van alle dingen. Dat wil zeggen dat waarheid niet iets objectiefs, maar iets subjectiefs is. We geloven niet wat we zien, maar we zien wat we geloven. Ieder kijkt vanuit zijn venster op de wereld. Daar is niets op tegen, vindt ze zelf, als we maar eerlijk uit ons eigen venster kijken en niet min of meer handig napraten wat een ander hem heeft medegedeeld wat hij uit zijn venster zag. Dat kijken vanuit een persoonlijke betrokkenheid is wat Ter Braak onder andere waardeerde in Carry van Bruggen. Het is ook wat het lezen van haar Plattelandjes de moeite waard maakt. Ze kon pas tot het schrijven van een column komen, schrijft ze zelf in een van haar columns, als zich in de waaier van mogelijkheden, die de werkelijkheid van alledag bood, er een zich voordeed waarbij ze zich persoonlijk betrokken voelde. In datzelfde Plat-telandje geeft ze een voorbeeld. Toen een vriendinnetje van haar dochter Mops haar eens vroeg of ze over de kermis in Laren een Plat-telandje wilde maken, antwoordde Carry van Bruggen: 'Misschien wel honderd, beste kind, misschien niet één? Het hangt niet van de kermis af; het hangt alleen van tante af.' En even later, zo vervolgt de schrijfster, was het er: 'Dat ene impressietje, waarop altijd het wachten is, waaromheen zich dwalende gedachtetjes en vage gevoelentjes in een schok kristalliseren zoals in een oververzadigde oplossing de wezenlijke kristallen rondom de plotseling ingestoken stok.'

De Plattelandjes zijn juist omdat ze vanuit een persoonlijke betrokkenheid geschreven zijn een uitstekende introductie op Carry van Bruggens gedachtenwereld. Haar hang om te willen begrijpen treedt sterk naar voren, als ze in september 1924 de titel van haar rubriek wijzigt in 'Gesprekken'. Dan neemt ze, duidelijker nog

12