De klas van 12

DE KLAS VAN TWAALF

van den Burg. „Maar ik wil Nel uit de knoei helpen, omdat ik het van juffrouw Wind óók niet in de haak vind, zo zonder waarschuwing met iets dergelijks aan te komen.”

Die woorden gaven natuurlijk ook voor Tine Maas de doorslag!

Jeanna Sixma vond het geval „pikant” — dat was haar nieuwste stopwoordje -— en ze had bovendien een zekere bewondering voor Nel. Gien vond als gewoonlijk „alles best.” Nel kon van haar uitzoeken wat ze hebben wou. „Maar Door....” kwam dan ineens Leida Verkruysen. „Ik meende dat je had gezegd...”

„O ja zeker. Er wordt niet alleen gevraagd, er wordt ook aangeboden! Nel verklaart zich bij deze bereid, jullie allemaal, voor zover nodig, te helpen bij dat opstel over „Een mistige morgen”, waar ons eindcijfer van afhangt. Ze stelt zich van nu af aan beschikbaar.... hoe was het ook weer, Nel?... voor zinnen en zinswendingen, tegenstellingen en synoniemen en desnoods voor het schrijven van het opstel, geheel of gedeeltelijk....

Onwillekeurig praatte Door nu toch weer deftig, als stak ze een redevoering af, maar ze bleef tenminste zitten en hield haar stem enigszins gedempt. De meisjes van de andere klassen waren toch al opmerkzaam om hun ongewone ernst en ongekende voltalligheid. Anders maakten er hoogstens zes van elke klas de wachtkamer onveilig. „Dat zou meneer Blom toch dadelijk merken, als ze voor een ander een opstel schreef.”

„Hoor je dat, Nel? Alsof je later, in je drama’s, ook niet al je personen in verschillende stijlen moet laten spreken. Zeg, als Nel dat nog niet kon....”

Nu was Leida er als de kippen bij. Ze had eerst onwillig en stroef zitten kijken bij het voorstel van Door. Dat zou wat moois zijn, een ander van je werk te laten profiteren. Maar opstellen vond ze razend moeilijk, ze bracht er nooit heel veel van terecht. Nel moest het dan ook vooral niet te mooi voor haar maken -—, misschien deed ze zelfs

52