De verlatene

telkens te vroeg of te laat deed. De moeder zat daarbij met een verheerlijkt gezicht en met open ramen, opdat de overburen ook het hunne ervan zouden mee-profiteeren. Hij echter vond het noch mooi noch gezellig, maar hij dacht dat het wel aan hem zou liggen.

Z'n zuster zag hij nog maar zelden, z'n eenige toch, met wie hij in voortdurend-goede verhouding was opgegroeid. Zij, Eva Lehren, wist, dat het Lena's schuld was, dat die haar man had opgestookt en bewerkt tot hij zich onaangenaam had uitgelaten tegen Lehren, en hem een droomer en een verkwister genoemd. Dit had tusschen hem en Eva een verkoeling gegeven, die niet meer weg te nemen was. En daarom vermeed hij het te komen.

V.

Ze gingen gedrieën aan den wandel. Roosje had óók mee zullen gaan, maar zoo gauw ze 't stoepje afkwamen, hadden ze dadelijk een stuk of wat buur-kinders om zich heen gehad, met wie ze gewoon waren te spelen; Roosje graag en Esther altijd met nuf-figen tegenzin, en alleen omdat haar geleerd was, dat wie Jood is en een winkel drijft, ieder te vriend moet houden, die zichzelf niet tot vijand maakt.

De buurmeisjes zagen in bewondering op naar damesachtige Saar en Bets met haar opzichtige Schotsche jurken, en weidsche haarstrikken onder groote blommehoeden. Maar Saar en Bets deden héél geringschattend tegen spekslagers-Tonia en de kinderen Ris uit de tapperij, en Lijsje de Vries uit 't groentezaakje. En Esther wreekte zich over ondervonden smadelijkheid door gearmd met haar nichtjes, op wie ze nu héél trotsch was, stug en stijf door te loopen. Alleen Roosje bleef achter, altijd blij dat

26