Uit het leven van een denkende vrouw

bloemstukje uit te zoeken. Reina heeft het al zo vaak gevraagd, 't Zou op het laatst lijken, alsof we 't niet hebben wilden.'

'Ik wil het wat graag hebben,' hernam Evert happig. 'Sinds ze een dagje ouder wordt en er van dat hypermoderne een beetje is afgegaan... Ze verkoopt tegenwoordig heel aardig. Wat vind jij van haar werk, Harry?'

'Zoals ze zeifis...' lachte Harry na een ogenblik van innerlijk zich rekenschap geven, 'een beetje behaagziek, maar au fond toch heel eerlijk... en wel gracieus... niet zo bijzonder diep...'

'Is het waar dat ze scheiden gaan, Marian? Ze laat tegen mij niets los. Maar jou schijnt ze confidenties te hebben gedaan.'

'Daar hoefje niet jaloers op te zijn,' lachte Harry, 'ze zaagt haar soms uren achtereen door.'

'Is het waar, dat die Coebergh zo'n ellendeling voor haar is?' vroeg dokter Edema aan zijn schoondochter, en tegen Evert halfluid, 'ze zeggen dat hij met actrices op zijn schoot zit, waar zij bij is. En als hij een glas te veel op heeft, dan vertelt hij aan iedereen die 't horen wil, dat zij hem heeft gevraagd indertijd.'

'Hoeveel schelen ze?' vroeg mevrouw Edema.

'Twaalf jaar...'

'Wie trouwt dan ook met een zoveel jongere man. Kon ze zeker niet veel anders meer krijgen.'

'Hij is bij het toneel gegaan om uit huis te kunnen als hij zin heeft,' wist Evert. 'Ze moet bar jaloers wezen. Voor 't geld hoefde het helemaal niet. Hij verdient er trouwens maar een schijntje.'

'Jaloers zou ik óók zijn, als ik een man had met zo'n mooi gezicht.'

'Vleiend voor mij,' lachte Evert zelfgenoegzaam de kring rond. Hij wist wel dat Loek, voor ze hem accepteerde, mooier mannen had bedankt en hoe afkerig ook van 'nonsens' en 'sentimentaliteit', hij vond het toch prettig om te geloven dat het niet alleen om de positie en de vooruitzichten was geweest.

'Maar gaan ze nu eigenlijk scheiden, Marian?'

Ze aarzelde even. 'Ik geloof het niet... Ken je l'Entrave van Colette Willy? Zo iets zie ik in hun geval.'

'Zoek je 't nu niet een beetje al te diep?' vroeg Evert, zijn stem

89