Uit het leven van een denkende vrouw

gezicht donker als een onweerswolk en ze kneep haar lippen vast opeen over de vriendelijke woorden, die zij, als gast, misschien had willen zeggen. Aan hem was dat niet. Alsof't iets meer was dan haar plicht, haar doodgewone plicht, dat ze de ouders van haar man en haar eigen broer met zijn meisje behoorlijk - en ook niet meer dan goed-behoorlijk was het! - ontving. Had Harry 't hier bij haar iets beter dan hij 't thuis had gehad? En was zij daarvoor ooit zo uitbundig geprezen? Ze zou nu nóg wel eens om een hoekje willen kijken... of Harry wel geregeld zijn room kreeg... of hij wel op tijd rustte... of ze hem niet tóch kinderen en huishouden op de hals schoof, al merkte je daar ook nooit iets van. Harry was zo goedig, en de ene blauwkous zou toch wel niet zo heel veel anders dan de andere zijn. Die malle opkammerij. O, ze zou de laatste zijn om het te betreuren dat het goed ging tussen Harry en haar. Als 't maar zo bleef-, als 't maar zo bleef! Wat had dominee Grasbooter ook weer gezegd, toen hij verleden maand het Weekblad had gevonden met die hatelijkheid tegen theologie en theologen?... 'Een over het paard getild schrijf-stertje' had dominee haar genoemd en dat ze dat citaat van... ja, van wie ook al weer... o ja..., van Pascal... onmogelijk begrepen kon hebben... Dat kon alléén, zei dominee, een gestudeerd theoloog. Daar moest je de oerteksten voor kennen -, wat dat nu precies voor dingen waren, wist zij ook niet. Maar 't liet zich horen. De knapheid woei je toch maar niet aan. Wat had Ben Beelaerts, Loekies broer, niet moeten blokken! Edema nam altijd haar partij. Och, natuurlijk, ze zag er tamelijk aardig uit en hij was altijd een feminist geweest. Maar hij was laatst toch maar wat erg onder de indruk, toen Koppelman, de beroemde advocaat op de soos en juist toevallig dezelfde dag die rede van professor Lambeck... waar al die nesten van meisjes-studenten op losgevlogen waren... dat een vrouw eigenlijk niets anders kon dan de gedachten van de man overnemen en napraten... vaak zó handig, dat de man dan zijn eigen gedachten zelf niet herkende. .. en daardoor werd er dan soms gedacht dat een vrouw oorspronkelijk was... Zij zelfwas als meisje op school lang niet dom geweest..., maar iets van die aard zich ingebeeld, nee, dat had ze nooit. Dominee Grasbooter was alleen maar bezorgd om

84