Uit het leven van een denkende vrouw

't net zo goed opschrijven kunt! Een "onvertaalbaar" Grieks woord in een Hollandse volzin, dat is zowat hetzelfde als wanneer het Handelsblad voor zijn fatsoen " verz.. .pen" schrijft, dat is hetzelfde als de "G.d.", het "sp...ksel" en de "sn.tneus" van Ni-colaas Beets. En als je opschrijft 4 + 2 + 3 +...= 14, dan kan je voor je stippeltjes Patagonisch of Egyptisch schrijven, er staat toch altijd 5!'... Te denken dat mensen om iets een hoge borst zetten en op anderen neerzien en dan niet eens weten wat ze bedoelen! En dat... maar wat is er Harry, waar sta je zo naar te luisteren?'

'Ik geloof dat Rika roept... en dat Jaap schreeuwt... en ik meen de anderen ook al...'

'Ah, daar is Loekie...' riep Evert opspringend, als iemand, die uit een pijnlijke en onverbiddelijke greep ineens ontsnapt, en hij ging naar de deur. Een hoge, iets-scherpe, vrolijke meisjesstem kwam nader uit de gang en even later keek een gezichtje, waarbij geen andere stem gepast zou hebben, onder de brede, gegolfde rand van een witte hoed met kleurige bloemgarnering nieuwsgierig naar binnen.

'Waar zitten jullie toch... wat voer jullie toch uit...?'

'We waren vreselijk geleerd bezig...'

'Ai...' ze trok een grappig-afkerig gezicht. 'Jaap is gevallen...'

Evert had een schoudergebaar dat duidelijk zei: 'Ja, wat wil je, he?'

'Jaap gevallen? En Riek was toch in de keuken!'

Ze was al bij de deur, bonsde haar schoonmoeder haast in de armen. De oude dokter lachte flauwtjes. 'Loop een oud man niet van de sokken,' — hij leek een beetje versuft van het scherpe schreeuwen en de radde troostwoorden vlak achter hem, waar zijn vrouw uit alle macht trachtte het spartelend en brullend Jaapje op haar arm te houden, een poging, die volkomen mislukte, toen de jongen zijn moeder gewaar werd. Hij worstelde zich los, dat 't huilen smoorde onder zijn opsjorrend schort, rende schier buiten adem hikkend en snikkend naar Marianne en liet met een gier en een bons het hoofd tegen haar buik vallen. Nu pas zag ze bloedvlekken op het groene broekje en op de linkerknie, ze ging ruggelings achteruit met stijve, wijde stap

79