Uit het leven van een denkende vrouw

dek, hoewel dat kostte al gauw te veel tijd en was niet bevorderlijk voor het humeur en de huiselijke rust.

In zover had hij dus het schrijven van Marianne zonder voorbehoud toegejuicht maar dan ook had hij gedacht dat het werk -en vooral: het succes, onmiskenbaar en hem zelfs kolossaal meegevallen! — haar ambitie in geronde banen zou hebben geleid. Het kind was in haar meisjesjaren zo ridicuul-ambitieus geweest en uit die ene harde en vooral: duidelijke les, dat ze toen voor dat prul-examen nog een keer was gezakt, had ze eigenlijk bitter weinig geleerd. En nu zou je toch zeggen, voor iemand zonder enige opleiding, zonder enige kennis, in een paar jaar een aardige reputatie als schrijfster, dat mocht toch voldoende heten, daar kon ze toch mee tevreden zijn - hoeveel knappe, degelijke lui waren er die met een heel leven van hard werken niet een tiendepart bereikten van wat haar in de schoot werd gegooid! - maar neen, ze had blijkbaar nog meer harde lessen nodig, de ambitie liet haar tenminste nog niet met rust, de toon van haar laatste boek-kritiekjes in het weekblad... och, och, wat had ze zich daar weer opgeblazen!

'Jij alleen, Evert...?'

'Zo, Marian! Ja - Loek is nog even bij haar artistieke vrienden, de Holthes aangegaan. Heb je mijn telegram op tijd gekregen?'

Marianne had staande even gewacht of hij mogelijk op zou staan —, nu hij doodkalm op haar stoel achter haar tafel bleef zitten, zette zij zich op de divan -, en Harry, gretig naar sympathieke aanraking, schoof dadelijk zijn krukje bij tot vlak voor haar knieën.

'Klaar met kokkerellen? Wat krijgen we voor lekkers?'

'Zie je straks wel!' Ze trok zijn hoofd naar zich toe; haar mond rustte even in het rondje aan zijn slaap, blank en blauw dooraderd als een fijne schelp, en ze zag, door haar wimpers turend, zijn haren vlak bij als zacht-glinsterende tere, gebogen halmen.

'Heb je nog altijd tijd om te koken? Dan bedenk je zeker je kunstgewrochten voor 't fornuis. Zo snijdt 't mes van twee kanten.'

'Precies geraden,' zei ze luchtig-afstekend en stond meteen overeind, zelf niet voelend waarom, alleen een dringende be

69