Uit het leven van een denkende vrouw

de' gedaan en daarna met zijn proefschrift over een verzeke-rings-onderwerp wel niet weer diezelfde glorie, maar toch heel veel waardering - en juist de soort, die hij wilde, geen leken-enthousiasme, maar gefundeerde, degelijk-wetenschappelijke goedachting! - behaald.

Lang niet onaardig had hij het in het begin gevonden, dat er uit zijn zuster een schrijfster scheen te zullen groeien. Kort na haar engagement met Harry Edema had ze haar eerste novelle gepubliceerd en 't was werkelijk een succes gebleken. Maar toch had hij toen dadelijk tegen oom Everard gezegd: zie-je nu wel, dat Jobbeis altijd gelijk heeft gehad, dat een vrouw alleen imiteren en assimileren en als artiest dus feitelijk alleen parasiteren kan? Marian dacht niet aan schrijven — en nauwelijks is ze met een artiest geëngageerd, of ze wil ook artiest wezen. Met dat al kon het voor haar zelf een hele vervulling zijn geweest, want goed beschouwd, en vooral: vergeleken met een meisje als Loe-kie was Marian toch eigenlijk heel weinig ontwikkeld, had ze heel weinig interesse, en bleek ze vaak maar heel weinig op de hoogte van wat er voorviel in de wereld, zelfs op artistiek gebied, en dat voor een artieste!

Loekie was muzikaal, mondain, artistiek, kleedde zich uitstekend, dit laatste óók wel gedeeltelijk door hem, hoe de Beelaert-sen aan zo'n dochter en Ben aan zo'n zuster kwam, waarvandaan die kleurige vogel dat grauwe nest was binnengevlogen, dat had hij nooit begrepen. Marianne tokkelde zo'n beetje op de piano, ze kleedde zich hoogst-eenvoudig, om niet te zeggen smakeloos - nee, dat zou te positief geklonken hebben: 'kleurloos' zei Loek en zo was het ook - mensen zagen ze niet of nauwelijks. Hem zou zo'n vrouw verveeld hebben, maar Harry leek van 't zelfde slag, een dromerige, dolerige schilder. Wat huishoudelijkheid betreft was ze hem niet tegengevallen, maar enkel huishouden en niets dan huishouden, daar kon toch geen jonge vrouw van tegenwoordig zich meer mee vergenoegen, en dat vergde ook geen enkele man, nu je trouwens zoveel kant-en-klaar niet al te duur kon kopen. Waar de man dan zijn vak, zijn wetenschap of zijn zaken had, daar kwam de vrouw zeer zeker een afleiding toe -, schilderen of schrijven, desnoods zo'n beetje in de poli-

68