hoefte gevoelend, het gesprek van zichzelf af te keren.
'Waar zit Loek eigenlijk?'
'Bij de Holthes... Maar dat is de tweede maal, beste meid! Word je zó geleerd, dat je zo verstrooid wordt? Of komt het allemaal van die kapitale artikelen in het Weekblad?'
'Kinderspel, bij wat er een volgende maand van haar in de Veertiendaagsche komt, nietwaar Jannie?' Argeloos-trots keek hij naar haar op, maar schrok van een donkere blik en een kort gebaar en besefte ineens zijn onhandigheid. Hoe kon hij nu zo dom verklappen wat Marian zeker voor Evert liever verborgen had willen houden. Hij zocht nog tijdig af te leiden - 'Hoe is het, komt er nog wat van dat plan om je met Hemsterhuis te associëren?' - maar Evert was al gretig op de vorige opmerking ingegaan, voor Harry nog recht zijn vraag had voltooid.
'Wat is dat dan wel voor geleerds?'
Ze stond als in verzonken beschouwing voor Harry's ezel, de rug naar hem toe, maar ze hoorde aan 't kraken van zijn tabouret, dat hij zich omkeerde en haar ogen zocht achter hem om ging ze naar de divan terug en weer zitten. Ze zag nu zijn kinderogen om vergeving lachen en vergat Everts vraag om hem toe te knikken. Met een teer jongensachtig gebaartje van tevredenheid lei hij zijn hand in haar schoot, tussen haar knieën.
Evert zat intussen half-ironisch-vcrwonderd naar hen te kijken.
'Wel... is het zó gewichtig, of is het zo'n diep geheim?'
Harry maakte haastig van 't woord zich meester.
'Ja, het is een geheim, want ze schrijft het onder pscudo, nietwaar, kind?'
'O ja, dan... mag ik niet onbescheiden wezen.' Hij zweeg en liet met een vaag glimlachje zijn ogen langs wanden en zoldering gaan als zochten ze vergeefs een rustpunt-, de stilte duurde even door.
'Och...' kwam dan Marianne ineens, wat schor van innerlijke onwil, 'het is natuurlijk niet zo'n diep geheim... en wat dat pseudo betreft...' ze voelde haar gezicht onder zijn spotblik van verlegenheid gloeien en bedenkend, dat hij die verwarring voor een schuldbewust vooruitlopen op zijn rechtvaardig oordeel hou
70