Uit het leven van een denkende vrouw

arm tegen arm, maar zich die aanraking nauwelijks bewust, hoofden en ogen neer in overleg over dagelijkse zorgen en dagelijkse beslommering.

'Met de kinderen ook, kan ik je zo weinig steunen. Hun opvoeding...'

Ze trok de schouders op.

'Och, op voeding... Tasten in donker. Wat weten we van kinderen? Kinderen worden vanzelf wel groot.' Ze zweeg. Onverwacht trok een narilling der emotie van zoeven door haar heen, hij voelde het tegen zijn arm en schoof dadelijk nader.

'Koud, vrouwke...'

'Weineen vent... was maar even een huiver...' Ze stond op. 'Evert en Loek zullen zo meteen wel komen. Gajij nu hier op die tabouret zitten —, dan kunnen zij op de divan... en terwijl jullie praten, ruim ik even mijn tafeltje op. Ik ben er straks zó maar van weggelopen, er liggen allerlei notities open en bloot... en Evert kan zo vervelend snuffelen soms. Maar 'k moet toch eerst nog even naar de keuken,' bedacht ze ineens, 'Rika eraan herinneren, dat er roggebrood moet zijn voor je moeder, en zien of ze de oven niet te gloeiend worden laat.'

Toen ze even later terugkwam zag ze Evert achter haar eigen schrijftafeltje zitten - Loek was er nog niet - Harry zo ver mogelijk van hem af, op de lage tabouret, half-weg tussen divan en ezel. Zijn lange, fijne handen hingen, losjes ineen, tussen zijn in 't lage zitten hooggetrokken knieën en de ranke, blanke polsen staken een heel eind de opgesjorde mouwen uit. Ze zaten blijkbaar in een geforceerd, plichtmatig gesprek, hun ogen elkaar eer mijdend dan zoekend, hun geesten elkaar eer afstotelijk dan sympathiek. Maar ze waren zwagers en dus sprak het vanzelf dat ze elkaar nu en dan ontmoeten en vervelen moesten. Vooral Evert stond daarop. Sinds zijn vestiging als advocaat had hij een blonde puntbaard laten groeien en een heel klein bol strikje gekocht, er was nu ook uiterlijk niets jongensachtigs en jongs meer aan hem, uiterlijk en innerlijk alles met elkaar in volkomen harmonie van bezadigdheid, geposeerdheid, voorzichtigheid -, maar nog steeds was hij héél wetenschappelijk en in zijn meningen héél gedecideerd. Hij had indertijd zijn doctoraal 'cum lau-

67