Uit het leven van een denkende vrouw

manschrijvende dame, die, nu ja, ook wel eens een essaytje geplaatst krijgt, hier of daar! En te weten, dat het de werkdrift, de zuivere witgloeiende werkdrift was die, en dan nog ten koste van hoeveel zenuwkracht, alle stoornis te boven komen moest, de machtige creatie-drang van een geest, om zelfbehoud zich werend tegen, zich wanhopend overeind houdend aan alles wat haar het lot met en in het vrouw-zijn had toebedeeld en waarin, zonder die aanhoudende worsteling, het beste van haar nooit tot ontkieming, tot opbloei zou kunnen komen.

Maar Harry's woorden was elke bijsmaak van hoogmoed vreemd, de argeloze lieverd: hij en bijgedachten!

Zacht en behoedzaam sloeg hij de krakende bladen van de illustraties om, het enig vast gerucht in de onbestemde ruising van geluid: als een ruigte over de stilte—, en nu... daar zwol het weer aan, daar dook ze weer neer als onder een golvend vlak in het diepe onderzeese, waar blauwe en gouden schijnselen speelden, daar schouwde ze weer in haar eigen wezen hem, soms zo onverbiddelijk gesloten, zo als onbereikbaar ver weg; waar begrip te zamen smolt met woord, geest gestalte aannam, vloeiende vermoedens stolden tot een klaar en vast besef... en in haastige, ruwe letters, in de halfvoltooide woorden van een zelfbedachte stenografie stortte ze uit die volheid de kostbare vondsten op het papier.

'Marian... kind... er is geklopt... al tweemaal.'

De pen viel uit haar hand. Ze zag hoe hij over zijn tijdschrift heen naar de deur keek, zó smachtend naar een afleiding, zo blijkbaar hopend op bezoek dat ze wel moest met hem mee hopen, nu toch ook in haar de ergste onrust door de heftigste uitstorting van daareven voor 't moment scheen gestild. Maar op haar 'binnen' kwam alleen de meid en met het gebaar van een teleurgesteld kind, duwde Harry het hoofd weer dieper terug in het fluwelen kussen, meteen het als onwillig afkerend naar het raam, zodat Marianne een ogenblik moest kijken naar het in de klaar-groene schijnselen nog bleker profiel, het ijle, lichtgouden haar.

'Wat is er, Riek?'

'De groenman had geen komkommers -, mevrouw -, en bij

5i