Uit het leven van een denkende vrouw

de zelfverachting over wat hij in zich zelf laaghartig vond weerde hij zich dan door zichzelf voor te houden, dat hij als man toch recht had op zijn vrouw, op haar gezelschap, haar opwekking, haar troost.

Marianne voelde dit alles zich in hem afspelen, als werd het in woorden haar verteld en 't vreemdste was, dat haar diepst gevoel hem niet weerstreven kon, dat ze eigenlijk vond: ja, hij had recht op zijn vrouw; dat haar primitieve instincten de zijne rechtvaardigden, heimelijk zich in de zijne verheugden!

En tegelijk... als opdringende drommen onstuimige geesten, hunkerend naar het licht, smachtend naar een gestalte, kwamen de gedachten uit haar losse lopen, rolden als glanzende parelen en nu ze, door een gestadig-zwellende klamme onrust gedreven de pen neerlei, nu was het als hield ze aan een draad de laatste zich-vormende volzin vast, tegen beter weten hopend dat de stoornis kort zou zijn.

'Gaat 't niet Harry, vandaag?'

'Wanneer wel, de laatste dagen? Maar laat ik jou niet storen, werk jij maar rustig door.'

Ze lachte even en haar blik ging omhoog naar het wemelend groen, de 'levende verdure' der hoge esdoorns vlak tegen het grote raam. Een suffe wind deed loof en twijgen slaapverwekkend deinen en schommelen; vogels murmelden slapjes, als van warmte verdoofd. Iets sterks van werkwil in haar borst vloeide als door haar plotseling verslapte vingers, haar verloomde benen weg, aan 't einde van de dunne verbeeldingsdraad zeeg de volzin-in-vorming gelijk ijle wolk tot damp uiteen.

'Is er misschien wat voor mij te lezen?'

'De portefeuille en dat Engelse boekje met Wild-Westverhaaltjes.'

'Heb jij ze al gelezen? Is er wat aan?'

'Ze zijn gezellig en grappig soms.'

'Waar ligt die boel?'

Terwijl hij het vroeg, keek hij onwillekeurig half-verlangend in de richting van de tafel, waar boeken en tijdschriften gewoonlijk bij elkaar lagen -, maar hij dacht er blijkbaar niet aan, overeind te komen en ze zelf te halen, hij stak een sigaret aan, staarde op in 't groen en zuchtte weer.

49