Uit het leven van een denkende vrouw

Binnen was het licht al aan. Reina Nederbragt, nog even alleen gebleven in de achter gesloten deuren schemerige serre, waar ze iets scheen te hebben zoek gemaakt, zag ze samen uit de tuin, de trapjes op naar binnen komen, en langs haar heen gaan zonder haar te zien. En ze keek, menend te begrijpen wat hun bleekheid en blijkbare ontroering beduidde, vol bewonderende belangstelling naar de slanke, knappe Lex, vol goedaardige, maar ook even-smartelijke benijding naar Marianne.

47