Uit het leven van een denkende vrouw

scft waarom ze haar kinderen leert, hun vaders studievertrek te eerbiedigen... ze is dan niet meer jaloers op zijn werk, zoals een vrouw die er niets van begrijpt, omdat ze er althans iets van begrijpt. Zo zou de studie van de vrouw tenslotte aan het huiselijk leven ten goede komen. En als je nu maar kon bewijzen dat het werkelijk voorkomt, dat het werkelijk zo gaat, dan zou er een groot argument tegen academische studie voor de vrouw vervallen. Het leek me lang geen ongezonde redenering...'

Er volgde een ogenblik van stilte, waarin de mannen, over hun borden heenstarend, het nieuwe standpunt wogen en bekeken.

'Hoe oud was de jongen die dat schreef, Ben?' vroeg dan ineens tante Clara op haar zacht-vriendelijke manier. En Marianne keek verrast naar haar op. Hoorde ze werkelijk een diep-verbor-gen sarcasme in de eenvoudige woorden, of was het alleen de weerklank van wat ze zelf gevoelde?

'Hoe oud...?' vroeg Ben, en hij keek, nauw-merkbaar de wenkbrauwen fronsend, naar Gu en Ab - was dat nu weer een echte vrouwenvraag of was 't er geen? — 'ja, mevrouw, dat zou ik u heus niet op de dag afkunnen zeggen. Van Everts en mijn leeftijd -, drie- vierentwintig. Hoezo eigenlijk?'

"k Wou 't alleen maar weten, jongen!'

'Ik vind er wel iets in, in de redenering,' viel Beelaerts zijn zoon gemoedelijk bij. 'Je kunt dan de meisjes hun zin geven en tenslotte is de man er nog bij gebaat. Wat wil je meer?'

'Had die vrouw van Bas Eckmann ook niet al kandidaats gedaan?' vroeg Ben aan Evert naast hem, 'dat vrouwtje dat altijd op de bibliotheek zit en citaten voor hem uitschrijft? Ik hoor dat hij daar heel veel aan heeft.' Evert beaamde het en noemde halfluid nog een paar andere overeenkomstige gevallen.

Marianne mengde zich niet in het gesprek dat vlak bij haar werd gevoerd, ze staarde over haar bord langs de bloemen tussen Gu en tante door naar de tinnen schotels op het donkere buffet, terwijl haar vingers de rest van haar broodje verkruimelden. Ineens hoorde zc naast zich de stem van Lex.

'Weetje wel, dat ik nog altijd een belofte van je heb?'

'Een belofte van mij...?'

36