Uit het leven van een denkende vrouw

'Is hij niet tien jaar jonger?'

Marianne lei het boekje neer en ging langzaam naar de theetafel. Beneden hoorde ze de luide, vriendelijke begroeting van Reina, tante's zachte, maar heel-opgewekte stem.

'Dat begrijp ik nu van jou helemaal niet, Ab,' trachtte ze rus-tig-schertsend te zeggen. 'Jij zegt en je schrijft altijd dat de ware roeping van de vrouw het huwelijk en het moederschap is en je lacht altijd het hardst, als een vrouw een beetje haar best doet om tot de vervulling van die hoogste roeping te komen.'

'Die zit, Bordewijk!' lachte Tielenius.

'Heel aardig, zusje!' prees Evert lachend, als was de opmerking een 'snedigheid' om de inhoud waarvan geen mens zich hoefde te bekommeren.

'En je bent de enige niet,' sprak Marianne verder, 'ik heb het al zo vaak opgemerkt: de jongens die het hardst praten over de roeping van de vrouw als echtgenote en moeder en zo voort, die praten ook 't hardst en 't schamperst over hengelen naar een man en hard lopen om vóór de bui binnen te zijn en zo. Je bent heus de enige niet!'

'Dat 's dan weer zoveel gewonnen,' grapte Bordewijk, toch wat in 't nauw, en Evert zei nog eens erachter:' 'k Wist niet datje ons de eer aandeed, zó precies te luisteren. En hoe verklaar je dat interessante verschijnsel dan wel?'

'Verklaren? Ik verklaar niets. Ik constateer het alleen.' Maar in haar hoofd formuleerde het fel en scherp: Het komt allebei voort uit dezelfde redeloosheid, die blind op strijdige instincten leeft en altijd aan anderen maar eisen stelt, zonder zelfs te merken dat ook die eisen tegen elkaar strijden.

'Een geschikt onderwerp voor een debating-club!' Lampe vond blijkbaar nodig ook eens wat te zeggen.

Marianne stond nu met de rug naar dejongens over de theetafel gebogen. De woorden 'onderwerp voor een debating-club' troffen haar als pas gehoord of pas ergens gelezen. Haar vingers rustten even om het lepelvaasje, haar ogen peinsden uit —; de dagbladkolom en de zin midden-in 'uitstekend geschikt voor een debating-club, maar zonder betekenis voor het werkelijke leven' leefden voor haar op en ze had weer hetzelfde gevoel dat

21