Uit het leven van een denkende vrouw

mengeling van wantrouwen, jaloezie en geïrriteerd ontzag, die ze in haar opwekten.

'Zal ik rondgeven, terwijl jij schenkt?'

Bijna had ze geantwoord: 'Ik begrijp niet, waarvoor ik moest worden gebeld, als je alles zo goed zelf kunt —,' maar ze zei alleen: 'Ja, best. Hier, dit dan voor Ab, het eerste kopje; slap en zonder melk.'

Ab Bordewijk was met de anderen weer gaan zitten achter de tafel, waarop beschreven blaadjes en drukproeven lagen -, hij ook, als Velsing en Evert en de overigen, een welopgevoed en vóór alles correct student van goede huize, maar in hem meer dan in Gu, het intellectuele overwegend. Hij had een kleur gekregen toen Marianne binnenkwam en bij het begroeten zo goed mogelijk haar blik vermeden -, en ze had zich daardoor ineens herinnerd dat hij een der voornaamste deelnemers was aan de in verschillende studentenbladen pas gevoerde en nog niet geheel afgelopen polemiek over het wenselijke van academische studie voor meisjes en hij een verklaard en heftig tegenstander! Ook zijn artikeltjes had Evert haar soms met schampere satisfactie te lezen gegeven, hij schreef een gans andere toon dan Velsing, minder klassiek-metaforisch en deftig-zwierig, meer kortaf-wetenschappelijk - Bordewijk was bioloog - recht op het doel af, niet opgesierd met citaten en met Latijn, maar wel zwaar van statistische cijfers, en klinkende namen van erkende autoriteiten - oom had hem onlangs aan tafel goedkeurend een 'kranige vent' en een 'overtuigd positivist' genoemd en haar tegelijk met een blik verweten dat ze van dat moeilijke woord geen opheldering vroeg. Instede had het haar later uitgelegd en de verhouding met Bordewijk was er na die uitleg niet hartelijker op geworden!

Hij had gepoogd een gesprek te beginnen over vakantievooruitzichten en zomerplannen, ze ging er maar flauwtjes op in - om thee te schenken was ze hier, en om duidelijk te kennen te geven dat ze dit begreep, zette ze zich buiten de kring apart op een lage divan. Lampe en Tielenius hadden eerst wat in de papieren op tafel gerommeld en zaten nu elk met een blad voor zich verdiept te corrigeren.

19