Uit het leven van een denkende vrouw

voor Gu Velsing en Ab Bordewijk, Everts bijzondere vrienden, de enigen die in de familiekring kwamen, voelde ze het minst, eer afkeer dan sympathie.

Gu Velsing ontnam haar de theepot en hielp haar kopjes uitzetten met die bestudeerde en welbewuste hoffelijkheid, die haar altijd zo vermoeide, de hoffelijkheid van een jongen, die zichzelf ziet hoffelijk-zijn en zichzelf dan goedkeurend toeknikt, omdat hoffelijkheid tot beschaving behoort en de student die tegelijk correct en intellectueel is, boven de 'veebonk' en de 'tan-denprol' zo goed als boven de kantoorvlerk en de schoolfrik onmiskenbaar verheft.

Marianne kende die soort hoffelijkheid - hem had ze op een partij in zijn ouders huis tot driemaal toe nieuwkomenden aan reeds aanwezigen horen voorstellen en tot driemaal toe de aardige, beschaafde kinderjuffrouw, bescheiden thee schenkend op de achtergrond, zien overslaan, zonder zelfs te veinzen dat hij haar niet zag, want links en rechts en vlak bij haar jongelieden en zelfs kinderen noemend bij de naam -, en het was haar geweest als had zij schuld aan dat al scherper zich aftekenend blosje, die al strakker en pijnlijker glimlach, waarmee het meisje was blijven ronddienen en presenteren.

Oom Everard had grote verwachtingen van Gu Velsing, hij verzuimde nooit zijn 'Boekenschouw' in het studentenblad te lezen en prees die artikelen deftig en beschaafd als in zijn eigen studententijd. Geen vulgair-familiare woorden, geen nieuwe spelling, geen d'r en 'n en m'n, geen losse Nieuwe Gidserigheid, die de echt-wetenschappelijke even weinig stond als een ruitjespet een professor in de theologie, altijd degelijk doordacht! Was oom er over uitgepraat, dan werden ze tante Clara en haar ter onverdeelde bewondering in handen gegeven, maar daar noch oom noch Evert enige uiting daarvan begeerden, bleek het nooit, dat tante Clara er over indutte en dat zijzelf ze pedant en hol-retorisch vond, vol gecompliceerde geleerdheid, Latijnse citaten en stereotiep-studentikoze - niet los- maar deftig- en vooral klassiek-studentikoos, naar de trant van Vosmaer en Beets! - zinswendingen. Ze vroeg nooit naar de betekenis van de Latijnse citaten en Griekse woorden en gaf nimmer uiting aan de

18