Seideravond

i8 ze en dan wees ze naar de punt. Soms maakte ik me driftig (peinzend) Ze was de domste van al onze kinderen. Hoe zou dat toch komen? Ze was dom en bang en alles kon je haar wijsmaken (heftig)Wk weet wat hij haar wijs gemaakt heeft, die man, die schurk, die baar van ons heeft weggenomen. (Hand omklemt voorhoofd, doffe stem) Hoe lang is dat al geleden, moeder, dat ze er vandoor ging... ? Met een man, die vrouw en kinderen had . . . (bedenkt zich even) Ze was achttien jaar ... ze was pas achttien jaar geworden ... op den eersten dag van het Chanoeka-feest is ze weggegaan . . .(stilte) Versche radijs, . . . zout en azijn . . . zoete garous-ses, en bitter kruid. ... (neemt de bittere wortel van de tafel, houdt die voor zich uit, langzaam reci-teerend) „Dit is de bitterheid die onze voorouders smaakten” (Schor, hij legt snel den wortel neer) Het is de bitterheid die wij smaken . . . (stilte) Nu moet ik den wijn nog klaarzetten . . . (bij het bed, bukt zich) Voor jou ook een glas, Sara? Voor jou ook een glas wijn uit Palestina. Het zal je goed doen. Het zal je verwarmen, (stem angstig) Je slaapt toch niet? ... Je slaapt toch niet, Sara? . . . ik praat tegen jou, hoor je? ... ik praat niet tegen mezelf . . . tegen mezelf kan ik niet praten ... ik moet iemand hebben . . . iemand om tegen te praten . . . (hij merkt blijkbaar beweging, stem zacht, vol berouw en teederheid) Heb ik je wakker gemaakt, Moedertje? . . . Heb ik je wakker gemaakt . . . vergeef het me . . . ik moet iemand hebben die naar me luistert ... ik kan niet alleen zijn ... als ik alleen was, zou ik gek worden . . . Wil je een glas wijn, Sara? Wil je het niet probeeren? Goed, dan drink ik alleen . . . Kom, ik moet beginnen. (Hij zet een stoel bij de tafel, neemt een boekje van