Vier jaargetijden

mmmmmm»

len gymnastische vertoningen ten beste geven.' Ai... twee verschillen, die allebei even pijnlijk zijn: 'leerlingen' over hem, en 'kinderen' over haar —, 'zullen worden opgesteld' over haar, 'zullen ten beste geven' over hem! Ze heeft nog geprobeerd er iets op te vinden: 'zullen' is óók een gebiedende wijs. 'Gij zult niet stelen'. Maar hij heeft haar uitgelachen en hij had gelijk: 'zullen' is doodgewoon een toekomende tijd: 'Wij zullen morgen vroeg opstaan.' En nu spring je -, zoals dat gaat in een verhaal, -de avond over en de nacht, en het is de andere morgen. En o, wat voor morgen, en o, wat lijkt het hele leven nu makkelijk en mooi. Het is niet warm en niet koel, het blauw is zo blauw dat het zilverig kringelt voor je ogen als je erin op naar boven staart, de wind komt nergens vandaan en gaat nergens heen, maar is overal tegelijk... de hoge bomen ruisen en wuiven ver boven je hoofden, zo blij, maar het moet dan ook wel heerlijk zijn boven alles uit te reiken, in ruimte, in licht, in luchtigheid onbelemmerd te staan en je takken te zwaaien onder het blauw, waar niets anders en niemand anders, dan natuurlijk de vogels, kunnen komen... En waar je loopt, ruik je jasmijn... zoals de schijn van de ene lantaarn net precies reikt tot waar de lichtkring van de andere begint, zo naderen ze aldoor nieuwe jasmijn, als ze de reuk van de vorige achter zich moeten laten, langs zich heen laten gaan, er geuren rozen tussen door, en je gaat langs een groen-tekar, je ruikt peterselie en denkt aan de soep van vrijdagavond, je ziet de wortelen als waaiers in hun

63