Vier jaargetijden

de menigte op een eerbiedige afstand.' De menigte! Of: 'de massa'! En daar bedoelen ze jou dan mee, dat ben je dan zelf! Op een 'eerbiedige afstand' van die wildvreemde lui. Maar één geluk: niemand kan je dwingen om erbij te zijn!

Blijf je van zulke dingen weg, dan kun je altijd als je de volgende dag in de krant ziet staan van 'de massa' of 'de menigte', tegen jezelf zeggen: daar kan ik onmogelijk mee bedoeld zijn, want ik was er niet bij. En zó hun hele leven te doen, hebben ze toen meteen zich beiden voorgenomen.

Ze hebben er ook nog over gesproken wat erger is, dat je wordt vernederd of dat je wordt miskend, dat ze je kleineren, of dat ze je niet geloven. Bij het laatste heb je altijd troost in de hoop dat je het eenmaal zult kunnen bewijzen. Ook nog zo iets misselijks: van grote mensen heet het altijd, dat er 'verversingen werden aangeboden', maar kinderen worden 'onthaald', en welbeschouwd is 'onthalen' ook een vernederend woord. En 'volksvoedsel', 'volksschool' en 'volksvermaak'... dat zijn, als je er eenmaal over begint na te denken, allemaal even onuitstaanbare woorden. Waar je hart óók wel eens van omdraait in je lijf: dat eeuwige 'Voor de Jeugd' onder de titel van een boek. Zij voor zich zou ook niet op een operatietafel gelegd willen worden. Bah... je bent een mens en je wordt ergens op gelegd! Ze kan zich Maria van Bourgondië best begrijpen. En dan heb je nog 'blindelings gehoorzamen' aan de 'bevelen' van je 'meerderen'. Blindelings gehoorzamen...

6!