Vier jaargetijden

dat je het ook eigenlijk niet wou. Je speelt er maar mee, en in dat spelen kom je dan weer tot rust... ofschoon je het niet altijd even gauw vergeet! Zo heeft ze ook nooit gedacht, dat ze dit durven zou. Als je je dan ook eens rekenschap geeft van wat het betekent. Vanmorgen is de hele klas naar school gegaan en elk heeft zijn vlaggetje in ontvangst genomen, zo heeft zich de hoge hoop die al dagenlang klaar lag, in de handwerkklas, onder tientallen, honderden verdeeld... en nu zijn ze al in optocht door de straten onderweg naar het stadhuis... daar moeten ze dan wachten op de nieuwe burgemeester en zodra hij uit zijn rijtuig stapt moeten ze beginnen te zingen:

De Burgemeester komt,

Voor wie de vlaggen prijken

Wees welkom in deez stond,

Wij willen u de eer-wijn reiken

Leef blij, leef blij, in onze maatschappij,

Leef lang, leef lang, dat is onze wens en zang!

En zij alleen is niet naar school gegaan, heeft geen vlaggetje in ontvangst genomen, loopt niet door de volte der straten in optocht, ze is weggebleven, ze loopt hier. Ze is gewoon op tijd van huis gegaan, maar dadelijk de andere weg ingeslagen, door steegjes heen, waar ze haar niet zo kennen. En het was al zo vol, tot in de verste achterstraatjes was de feestelijke overstroming doorgedrongen, en had geen hoekje overgeslagen. Overal rondom hoorde je:

47