Vier jaargetijden

het geld in van honderden lijsten en bussen, en de heren met de baarden nemen de zakken aan, en storten ze uit en de berg op tafel zwelt ontzaglijk, al hoger, rijst vervaarlijk naar de lage zoldering toe. Dan zitten ze weer even stil, de heren, en kijken naar de berg, en roerloos hangen hun baarden aan hun gezichten, en de bomen op het binnenplein fluisteren en zuchten... hoe ook weer? Juist..., net als in het park bij het Slot van gisteravond.

En dan eindelijk gaan nog eens de deuren open, en een knecht brengt een vracht, waar hij haast onder breekt, die hij torst tegen zijn borst en opstompt met zijn knie-en... en dat is dan hun geld... dat is nu wat zij hebben ingezameld! En de heren ontlasten dé knecht en storten het uit en nu klimt die berg vliegensvlug en raakt haast de zoldering. En dat komt alleen omdat zij beidjes...

O, ze ziet het... ze ziet nu zichzelf ineens lopen! En zou ze de rode jurk aantrekken mogen, die: eigenlijk tot Pésach in de kast moet blijven? Wat verlangt ze er plotseling naar, naar die zondag, die morgen zal zijn. Vanavond, dadelijk na Hafdolo, begint de prettige drukte, de warme bezigheid... er moeten bussen worden rondbezorgd, er dienen lijsten te worden in orde gebracht... dan geslapen, en dan vangt het aan...

Wanneer je voor Vader een dubbeltje sigaren mag halen bij Kuiper aan de dijk, die heeft een tombola, en de meeste prijzen zijn doosjes lucifers, maar er zit toch een wekker van echt nikkel in, en er zit een theeblad

36