In de schaduw

leuk om er 'n jurk van te hebben.'

Dan keek ze weer rond zich, ademde diep in de koele, geurige schaduw... en voelde zich rustig-gelukkig.

Nu geen kwartier meer... geen tien minuten meer... dan zou Theo bij haar zijn. Misschien kwam hij nu ook wel wat vroeg... ze hadden in zó'n lange tijd elkaar niet gezien... Theo zou ook wel naar haar nu verlangen...

Haar ogen en haar gedachten dwaalden weer naar 't stille, grijze gebouw voor haar. Wat was 't groot en stil, zo'n kerk... eigenlijk wel wat griezelig... Hoe zou dat er nu van binnen uitzien. Ze was nooit in 'n kerk geweest, evenmin trouwens in 'n synagoge, omdat ze helemaal niet orthodox was opgevoed... De jongens waren vroeger daar wel gekomen... herinnerde ze zich... Ze zou Theo eens vragen, hoe 't eruit zag, in zo'n kerk... Zeker wel lekker koel zou 't er zijn.

Kwam Theo nu nog niet? 't Was al haast vijf uur. Zeker had hij veel werk... maar zou nu toch wel dadelijk komen. Hè, waar dacht ze ook weer aan... zoeven... o, ja... aan een groen-fluwelen jurk... juist als die mosplekken daar... groen fluweel... met grijs bont... voor de winter... Theo hield 't meest van dat bruine van verleden jaar... ze zou 't de volgende winter weer dragen ... als 't dan maar niet te klein geworden was... Kee zei, dat ze zo groeide...

Ze schrok op. De toren, hoog boven haar hoofd begon zwaar-klankig z'n vijf slagen te bommen... en onwillekeurig zag ze óp naar omhoog... Wat was Theo nu laat ... Tot helemaal vijf uur had-ie 'r nooit laten wachten, want voor 't eerst hoorde ze van zó nabij de torenklok

Ze stond op, liep 't zijpleintje af en 't grote voorplein op... vanwaaruit ze in de zonnige straat kon zien. Scherp tuurde ze... en dan jubelde 't plots in haar... 'daar komt hij... daar komt Theo...'

Maar dadelijk daarop voelde ze 'n felle schrikbons, die haar blijde jubel neersloeg meteen... 't Was Theo niet... 't was haar blonde jongen niet... 't was Ru Reeder, z'n vriend... O, Theo was ziek... haar liefste jongen was ziek... of ze hadden 'm kwaad gedaan... O Theo... Theo... schreide 't in haar... Stil, bevend

94