In de schaduw

overal, thuis en daarbuiten, zo stilletjes had en toch tevreden scheen, nooit bepaald klaagde en weinig last gaf met nukjes en humeurtjes. Maar 'n vrolijk kind was 't ook niet geweest. Dat was nu, sinds de winter, anders geworden. En 't had, in 't eerst, de oude vrouw wèl verbaasd, die plotse verandering, dat soms ineens uitjubelende gezang, vroeger nimmer gehoord... maar toen ze eenmaal ze ontmoet had, Juultje en Theo, was 't inenen haar duidelijk geweest. En ze voelde 'n dankbaarheid voor de jongen, die haar lieveling vrolijk had gemaakt, tinteling gebracht in Juultjes stille ogen en 'n voortdurend-blijde trek om haar fijn, maar wat ouwelijk-verstroefd mondje. Ze mocht 'm ook wel, Theo, om 't zonnig-opene van z'n jongensgezicht, en ze was gewoon 'm héél vriendelijk te groeten, als toevallig, in 't naar-school-gaan, ze 'm tegenliep. Wat nam hij dan altoos beleefd z'n pet af.

O, ze vond 't kindje, dat ze zo'n beetje haar kindje óók achtte, wel wat jong nog. Maar ze voelde toch ook, intuïtief, dat 't 'geen kwaad kon'. Zij-beiden waren immers, begreep ze, kinderen, gelukkig met hun nauw-bewuste liefde.

Eens was Juultje haar alles komen vertellen en ze had 'r toen over de zachte, bruine krullen gestreeld en 'r gekust en beloofd 't niemand, niemand te zullen zeggen.

Sinds had 't kind haar vaker over Theo gesproken... 'En 'k ben zo blij... zó blij...' jubelde ze dan... 'Hij is zo lief... zo lief, Kee je wéét niet...' Dat gebeurde als ze samen boodschappen-gingen... 't mooie kind en de oude, verweerde vrouw, vertrouwelijk gearmd. Toen ze vijftien jaar was geworden, had Theo haar 'n tekening gegeven van hem zelf, 'n krijtschets van de tocht, waar ze in de vorige winter elkaar ontmoet hadden, met 'n mooie lijst erom, die hij op slöjdles gesneden had. Die hing nu boven haar bed.

'Ben je nou klaar, Juul?' vroeg de oude vrouw.

'Ja,' zei ze, zich omkerend... 'hoe-vin je me?'

Stralend stond ze voor oude Kee, 't fijne gezichtje met de schitterogen blij-blozend onder grote, witte hoed, fris in haar witte jurk met smal, lichtrood ceintuur.

'Noü,' zei Kee smakelijk... 'je heb lang genoeg voor

88