In de schaduw

'Flauw Jans,' verweet Marietje... 'werom sèg je-'n-'t dan?'

'Nou ja... nou ja,' herhaalde Jansje vinnig, in 't nauw gebracht,... sèker... tien kommetjes melk-mit-water... me moeder zal jullie sien ankomme...

Kö-jullie toch wel so begrijpe... da 'k 't er maar om 'seid heb...'

'Je moeder hêt misskien gieniens tien koppies,' ruziede Gerritje... 'misskien gien zève... gien drie...'

'Hoor d'r... hoor d'r,' riep Jans terug, met schelze-nuwachtig gillachje... 'me moeder hèt drie kaste vol... daagse... ennè sundagse... enne béste... mit gouwe randen en blauwe blommen...'

'Gouwe randen en blauwe blommen,' spotte Ever-dientje... 'da kan ommers niet... da-bestaat gieniens.' Gemoedelijk onderrichtend ging ze door... 'as je gouwe randen het, dan hê-je gièn blomme... en hê-je blommen, dan binne d'r gien rande-'n-an... Wa-jij, Ger.'

'Och netuurlijk,' minachtte die. Dan de ruzie-oorzaak weer opnemend...

'Vraag dan maar an je moeder, offe-me daar dan water-mit-melk in krijge... in die gouwe komme mit blauwe rande...'

'Een kreng bin-je,' riep Jans, voetstampend, dan rukte ze woedend 'r schortje voor 't gezicht, begon luid te grienen ...

"t Is main plaassie... 't is main erref... je hêt hier gien rusie te maken... 'k Sel me grote broer wel roepe... die trapt jullie d'r allemaal of...'

'D'r grote broer,' hoonde Gerritje slagvaardig... 'en main grote broer... die 's nog groter... die knaipt jouwe tusse se duim en vinger fain...'

'He-jassus, maide,' kwam nu Everdientje ertussen... 'make jullie nou gien mot... dan gaan 'k lievers na me moeder... en Merietje en Dieuw ook...'

'La-me skooltje speule,' stelde, verzoenend, Jeltje Bakker voor, een van de kleinste, 'n proper-gekleed, bedaard meiske... 'enne omtelle, wie de juffrouw is... mit omme-romme-relle...'

'Dank-je lékker,' Wies de Weert stak, met nuffig neus-optrekken 'n spits-rood tongetje tussen scherpwitte tand-

29