In de schaduw

de voorste 'n klit stopverf in de mond 'Vuilik,' schold 't kind, vinnig-boos... 'n vies gezicht trekkend om de ranze olie-smaak... 'k zeg-et an moeder.'

Doch als de Rebbe maar hameren en 'stilte'-roepen bleef, kwam er na 'n moment weer wat bedaren, 't Kind in de kast zweeg, enkele snikjes rilden door de gesloten deuren.

'Lewietje, jij,' begon weer de Rebbe... 'wat is de betekenis van Jom-Kippoer. Zeg eerst eris... wat beduidt 't woord.'

'Grote-Verzoendag,' riep er een.

'Niet voor je beurt' bestrafte de Rebbe, maar zachtmoediger al, om 't goede antwoord. En hij wendde zich weer naar Lewietje...

'En wat betekent de Grote-Verzoendag?'

De jongen keek even naar z'n broer, die 'm toelachte, beet zich, 't gezicht vertrekkend, op de lip en zei, z'n brutaal jongenssnuit nu volmaakt rustig...

'Op Grote-Verzoendag eten we ongezuurde broden.'

'En matseklijs,' schreeuwde Bram...

'En jontof-balletjes,' snerkte 'n brutaal meisje van de voorste bank.

Het was een ongehoorde heiligschennis en de Rebbe zat voor een ogenblik paf. Dan nam-ie de stok en begon, opgesprongen, buiten zichzelf, die in 't wilde weg tussen de jongens in de banken heen en weer te zwaaien. Ze wipten op en rommelden dooreen, om de slagen te ontgaan, dat de door hun knieën opgestoten leien tegen de vloer kletterden. Was er een slag raak, dan riep 't slachtoffer 'n pijnlijk au, griende even en de anderen lachten, door 't dolle heen.

Na 'n ogenblik wierp de oude z'n stok weer weg en hij wankelde naar z'n stoel, viel erop neer... 'n Meisje huilde, wreef zich, 't gezicht voorover op de bank, 't achterhoofd van vettige kroeskrulletjes... 'nèt tege me kop... nèt tege me kop...' klaagde ze 'en ik daan niks... hele-gaar niks...'

Lewietje zoog met z'n pijnlijk gezicht op z'n duim, die 'n gevoelige tik had ontvangen, maar hij gaf geen kik, verbeet dapper de pijn, al drongen 'm de tranen in z'n ogen.

23