In de schaduw

handen-wassen en Geert, die zich bij de tafel 'n groot kop thee schonk, luisterde, 't bolblozend gelaat met de koddige mopsneus wat schuins daarheen gewend, naar 't in de gootsteen neerplassende water. De jongens lachten zacht.

'Hai... hai...' dreigde de meid, 'fortmake daar hoor... en asseblief geen herrie imme heldere keuken.'

'Mens, we doene niks,' schreeuwde Bram terug, gebelgd. .. 'wat hê-jij toch altijd een praas.'

'Nou, gane jullie nou maar,' ongeduldigde Geert, 'r thee slurpend.

Ze had eigenlijk wel met ze te doen ook, ondanks hun voortdurend gekrakeel, want ze mocht ze alle-drie wel lij-en en ze vond, dat ze feitelijk gelijk hadden en dat 't niet te pas kwam, ze zó uit school weer aan 't leren te zetten en dan nog wel zo'n rare, moeilijke taal. Innerlijk beklaagde zij ze dus, maar nooit zou ze dat getoond hebben. Baas was baas, en kinderen moesten gehoorzamen.

De jongens, zonder verdere pogingen om verlof te krijgen, namen nu afscheid, van hun moeder bedaardjes, van Geert — die ze in hun hart óók wel mochten — joviaal, met vriendschappelijke duwen en kloppen in 'r lenden en op haar stevige rug.

'Gos-liefe-kristus,' vloekte in geveinsde boosheid zich vergetend, de meid weer, maar de jongens lawaaiden de gang al door met voeten-geglis of 't zeil-lopertje daar een ijsbaan was, en 'n laatste noodkreet van Geert: 'me heldere sail,' ging verloren in 't rinkelbonzen van de buitendeur, met luid naklingelen van de in oproer gebrachte deurbel.

Daarna viel dan de rustige stilte terug, waarin de moeder en de meid verademend achterbleven.

Als de drie jongens, na weinig minuten 't sjoelpleintje bereikt hadden, stond 't hele school - allemaal met mekaar 'n twintig a vijf-en-twintig kinders - verreweg 't meest jongens - daar al bijeen. De school, eigenlijk maar een uitbouwsel van de synagoge, bestond uit 'n enkel lokaal, door 'n lange, kale gang van houten vloer en groezel-witte muren met 'n onooglijk verveloos deurtje als ingang van de straat af te bereiken. De synagoge zelf betekende ook niet veel, een nederig, stijlloos gebouwtje

15