In de schaduw

woord voor vader, as-ie thuiskomt...'

'En 'k heb 't zo moeilijk gehad op school, vemiddag,' klaaglijk overreedde Japie, jongen van twaalf, 'de hele tijd maar rekene en van de landkaart...'

"t Zal wel loslope,' meende de moeder, de ogen weer even dicht op 'r breiwerk...

'Je sel d'r niet dood van gaan,' plaagde Geert, nog altijd op de vloer.

'Daar hè-je haar ook,' bitste de jongen, die altijd met 'r overhoop lag en z'n moeder verzekerde hij:

'As-u me niet g'looft... vraag 't dan gerust, an alle jonges... an de meester.'

"k Zal ze late komme hóór,' verzekerde de moeder, met goedige spot... 'Maar naar 't Joodse school ga jullie... daar helpt geen praten tegen...'

'Flauw,' morde Bram... 'we magge nooit wat.'

Lewietje klieterde in de emmer, viste er met de vingertoppen, z'n neusje vies-opgetrokken, een vuile doek uit, liet 'm dan terugplonsen, dat 't troebele, zepige sop 'm in z'n gezicht en over de vloer spatte.

'Gos-liefe-kristus,' schreeuwde de meid woedend, bi-jai bedonderd... za-je... kaik-nou... kaik-nou... me heldere vloer... daar sappel ik me nou kepot op.'

'Je sel d'r niet dood van gaan,' bauwde Japie spottend na.

Geert keek even naar 'm, met 'n nijdige blik uit 'r bolronde, verkouwen ogen, dan zag ze op naar de klok... 'as jullie nou nog lang so sanikt,' zei ze triomfantelijk, 'ka-je helegaar sonder speule naar 't Jode-school.'

'Maar luister u nou'ris,' pleitte Japie, z'n moeders breikous beetpakkend, om haar aandacht, die alweer naar 't toertjes-telle afdwaalde, vast te houden, dat de steken haast van de penne wipten... 'maar luister-u nou is. Wat hebbe wij nou an ons leve... nee, nou moet-u niet lache... nou moet u na me luistere... as de andere jonges uit school komme, benne ze vrij... wij moeten tot zéve uur zitten in dat lamme Jode-school... woensdagmiddag... hebben züllie vrij... zondag hebben ze vrij... wij moeten m'r altijd na school... nou... is 't waar of niet, Bram.'

'We hê-'t ommers al zo vaak gezeid...,' bromde die, stug.

11