In de schaduw

'o, ja... f'r ü allèen... fliedt steeds me Iefe heèn...'

De moeder zat in 'n hoekje van de kamer op 'n stoel en breide paisibel. Ze had de voeten hoog op de sport getrokken, de punten van haar lakense pantoffels naar omlaag en 't hoofd schuintjes, met kippige ogen, tuurde ze nu en dan door haar bril naar 't werk, zachtjes lippenprevelend, omdat ze zo slecht onthield en bij ieder toertje haast opnieuw haar naadjes moest tellen.

't Dweilwater, dat Geert al kliederend voortstuwde, kwam in groezele tongetjes, met 'n bruinig schuimrand-je, tot bij haar stoel, omspoelde de voorste poten. Zachtjes bestrafte ze... 'Wat maak je weer een keet, Geert... is dat nou nodig?'

'Kan uwè dwaile sonder water?' vroeg Geert, vrolijk-brutaal, d'r koddig hondesnuit naar de vrouw opge-wend... 'ikke nie', 'oor'.

Ze antwoordde maar niet, keek omhoog naar de klok. Maar die hing juist recht boven haar aan de muur en de wijzerplaat kon ze niet in 't oog krijgen.

'Het-ie al geslagen?' vroeg ze.

'Gos-kristus,' schrok Geert, nu ook opziend - 'al bai fiére... nou, da's lief... as derzo de jonges komme... en ikke bin nog nie klaar... lopen ze me lekker de boel in, mit derlui vuile pote.'

'Stt... stt,' temperde de oude vrouw, hoofdschuddend. .. 'as-je nou 'n beetje voortdoet... bê-je ommers mit een kwatiertje klaar... Eer benne-ze d'r toch niet.

Geert, even uit 'r humeur, zweeg, dweilde met resolute, nijdige bewegingen af. Maar dan had ze weer wat te sputteren...

'Gos-kristus... daar hê-je nou de son ook nog... en maar liefs vlak imme oge... jawèl... de hele dag sien-je 'm niet en nou komt-ie voor de dag.'

De zon, door 't gordijnloze achterraam - 't was schoonmaak - glunderde inenen uit de heel de dag bewolkte lucht naar binnen, vrolijk schijnend over de natte vloer, belichtte, warm-goud, ook juist 't hoekje, waar de moeder zat.

'Lékker,' kneuterde die... 'ik mag-et wel, zo'n zonnetje. '

'Nou ja, voor uwes is-et ook een sege, ouwe rimmetie-

8