Hedendaags fetisjisme

4

Wat vooral die beantwoording zo moeilijk maakt, is de neteligheid van het taalprobleem, ingewikkeld en verwarrend als schier geen ander, door de drieërlei rol die Taal in leven en samenleving speelt —, als landstaal, als voertaal, als kunsttaal — zodat voorzover in de gangbare opvattingen en beschouwingen de ‘dwaling’ optreedt, deze ook drieërlei karakter draagt. Daarbij komt dat deze drie functies nooit richtig uit elkaar worden gehouden, zodat men zich in het ene gebied voortdurend bedient van argumenten en zich beroept op motieven, welke alleen in het andere gebied van toepassing zouden kunnen zijn.

Een onderzoek naar de gangbare opvattingen omtrent Landstaal en het al of niet gegronde daarvan zal moeten worden voorafgegaan door een onderzoek naar de opvattingen omtrent Staat en het al of niet gegronde daarvan. Wat levert dit laatste op?

Allereerst dit, dat in alle mogelijke opvattingen omtrent wezen en ontstaan van de Staat, uit de meest uiteenlopende tijden en van de meest uiteenlopende geesten, zich dezelfde gronddogma’s opsporen laten. Men kan vrijelijk zeggen dat er van Plato af tot op Wilhelm Wundt niets veranderd is, en ook dat de nuchtere conservatieve positivist en de geëxalteerde radicale utopist elkaar ontmoeten in wat derhalve wel een fundamentele gesteldheid van de menselijk natuur schijnt te zijn! We herkennen dan algemeen deze trekken:

i. De mensen-gemecnschap is ontstaan na en uit een zonder bewijsvoering (als vanzelfsprekend!) aangenomen ordeloze toestand, die dan Natuurlijke Staat (of toestand) wordt geheten. Het stichten van een gemeenschap (in welke vorm ook)