Verdediging van het Westen

te verantwoorden, maar of die verzameling een verdere rechtvaardiging heeft dat is nu juist de vraag.

Het bevestigend beantwoorden van die vraag ligt reeds opgesloten in de titel die aan deze verzamelde opstellen is gegeven: „De Verdediging van het Westen”. En daarin zou dan ook moeten liggen de overtuiging dat ze ook thans nog hun betekenis hebben.

Ja, de verdediging van het Westen is nog altijd aan de orde, en ze is zelfs thans méér aan de orde dan in de periode waarin deze essays werden geschreven.

Dat die verdediging, in deze beschouwingen, de politiek in engere betekenis terzijde laat, dat maakt het misschien niet overbodig er op te wijzen dat de verdediging van het Westen, noch in deze opstellen, noch in mijn politieke werk, ooit iets te maken heeft gehad met het uitoefenen van politieke of economische of zelfs culturele heerschappij door de Westerlingen over het Oosten, of het Zuiden of wat er verder aan gebieden op aarde aanwezig is. Integendeel, bij de verdediging van het Westen behoort juist die politieke meerderjarigheid en die technisch-economische rijpheid, die door de aanraking met de Westerse methoden in het Oosten en elders is ontstaan, en waardoor het Westen gedwongen wordt een heerschappij op te geven die voor zijn eigen ontwikkeling noodlottig zou zijn geworden, zoals nu eenmaal iedere dictatuur er toe leidt dat de dictators vergroven en ontaarden, en de bronnen waaraan ze hun kracht ontleenden, vergiftigen en verstoppen.

Er is overigens geen enkele reden om de politieke verovering van de wereld door de West-Europcse volken aan een ander dan historisch oordeel te onderwerpen. En dan was het, in zijn tijd, niet erger dan wat Atjtila, Djcngis of Timocr, met minder blijvende gevolgen, maar niet met meer beminnelijke methoden, hebben beproefd. Elet blinde historische proces tot bewustheid brengen, en het bewust beëindigen, dat is juist wat het Westen van de andere en vroegere historische formaties onderscheidt.

De zaak zo stellen zoals moralisten in Oost en West dat plegen te doen en de misdaden van het Westerse materialisme tegenover de verhevenheid van de Oosterse Geest, ons tekort aan geest of ziel tegenover het spirituele en rcligicusc leven daarginds stellen, dat is zo oppervlakkig dat het overbodig moest zijn op dit soort kwasi-diepzinnigheden nog in te gaan. Maar het is niettemin nodig, juist omdat de verdediging van het Westen, de verdediging is tegen de geestesgesteldheid waaruit dergclijke redeneringen voortspruiten. De werkelijkheid is immers deze, dat er slechts één maatschappij

7