Verdediging van het Westen

waarin we twee delen moeten onderscheiden, de eigenlijk Ver-Oosterse en de Japans-Koreaanse. De Indische maatschappij is mischien verwant aan de Sumerische, die naar verschillende richtingen uitstraalde en wier godsdienst door de Babylonische maatschappij werd overgenomen, terwijl ook de Hittitische maatschappij aan de Sumerische verwant is. Tot de vergane beschavingen behoren de Mimische, die met de latere Helleense verwant is, ter-wcl verder de beschavingen van de Maya's, die van Yucatec en Mexico in Midden-Amerika met elkaar verbonden zijn. Tenslotte kennen wij nog twee beschavingen die, voor zover wij weten, volkomen autonoom zijn: de ylWei-beschaving in Zuid-Amerika en de oudste aller beschavingen, de Egyptische.

We kennen dus 2 beschavingen zonder relaties (Egypte, Andes), 4 omtrent wier voorgangers we niets weten (Chinees, Minoïsch, Sumerisch en Maya), 4 die verbonden zijn met vroegere beschavingen, zonder dat we dit volkomen zeker kunnen vaststellen (Indisch, Hittitisch, Syrisch, Helleens), j die door een vreemde kerk met een oudere beschaving verbonden zijn (Westerse, Orthodoxe buiten Rusland, Orthodoxe in Rusland, Verre Oosterse in China, Verre Oosterse in Japan-Korea), 3 die door een eigen kerk met een oudere verbonden zijn (Iranisch, Arabisch, Hindoe) en een 3-tal die zo met een buur-maatschappij verbonden zijn (Babylon met Sumerië, Yucatec en Mexico met de Maya-beschaving) dat het de vraag is of wc ze als afzonderlijke beschavingen mogen beschouwen. In het totaal zijn er dus in de loop der wereldgeschiedenis 21 beschavingen geweest, waarvan er nog 8 (Westerse, 2 Orthodoxe, 2 Islam, 2 Verre Oosten, Hindoe) in leven zijn.

V

We hebben een min of meer uitgebreide kennis van de menselijke ontwikkeling gedurende ongeveer zesduizend jaar, in welke tijd vermoedelijk 21 beschavingen ontstaan en een 13-tal weer vergaan zijn.

Vóór we nu uit deze kennis al te stoute conclusies trekken, in de geest van Spengler, is het goed ons te herinneren dat de ouderdom van de aarde, volgens de tegenwoordige opvattingen, zo ongeveer 2000 milliocn jaar is, en dat er een 300 millioen jaar „leven” op aarde is. De mens echter is vermoedelijk niet ouder dan 300.000 jaar, en de beschavingen ongeveer 6000. Aan de andere kant meent men, dat die aarde nog wel 500 tot 1000 millioen jaar voor menselijke wezens bewoonbaar zal blijven, en het is dus zeer wel moge-

66