Verdediging van het Westen

oorlog gericht is op de beheersing van het enige dat wij mensen beheersen kunnen: het maatschappelijk leven.

Als erfgenamen, niet van het Christendom, maar van de Westerse beschaving, die groter is dan het Christendom, weten wij, bewuste en illusieloze Westerlingen, dat de verdere ontwikkeling democratisch zal zijn, of niet zal zijn. Wc weten ook dat ze alleen dan democratisch kan zijn, indien zich in die democratie een élite ontwikkelt. Aan de vorming van de democratische élite moet begonnen worden in die enigszins democratische landen waarin wij leven. Als „Christen” voelt Ter Braak dat hij de plicht heeft aan dat werk mee te doen; als lid van een cóterietje heeft hij geen trek in onaangename bezigheden. Hij heeft geprobeerd zich uit deze „paradox” weg te redeneren.

Dat is mislukt. Nog meer zal de poging mislukken zich uit die paradox weg te leven.

De juiste redenering en het juiste leven wijzen over Christenen en cóterietjes heen naar behoorlijke Westerse mensen, die werken aan de vorming van een democratische élite, en die, voor zover ze intellectuelen zijn, het in hun hand hebben om te zorgen dat deze élite werkelijk een élite wordt. Oude en nieuwe Christenen zullen daar ongetwijfeld bij zijn, voor zover zij van goeden wille zijn, want in die élite is men niet bevreesd voor wat inconsequenties en wat paradoxen. Daarentegen zullen nieuwe Christenen of nieuwe mensen van welk slag dan ook, die niet van goeden wille zijn, ondanks al hun schranderheid, in hun coterie opgesloten blijven en aan deze paradox ten onder gaan.

1937-

55