Verdediging van het Westen

doen doorgaan zoals dat van Gobineau tot en met Rosenberg geschiedt, roept Labriola uit. Deze Germanen die ± 400 v. C. met de beschaving der Grieken en Romeinen In aanraking komen en die 400 n. C. dus 8 eeuwen later, nog barbaren zijn gebleven, hebben werkelijk niets bijzonders, vooral niet als we bedenken dat ze in Scandinavië, waar ze geen contact met de Middellandsezee-bescha-vingen hadden, weer 4 eeuwen later, omstreeks 800, nog altijd barbaren waren. Een geschiedschrijver van ± 400 of 800 n.C. zou, als hij rassentheorieën verkondigd had, over de aangeboren onbegaafdheid en onbeschaafbaarheid der Germanen kunnen spreken, zoals thans allerlei rassen-theoretici b.v. Negers iedere begaafdheid ontzeggen, ofschoon de jonge, zich uit eigen kracht ontwikkelende Neger-beschavingen die zich omstreeks 1600 begonnen te vertonen veel meer beloften bevatten, dan de jonge Germaanse beschavingen, beloften die niet in vervulling gingen omdat Afrika vanaf dat tijdstip door de Noorderlingen werd verwoest en uitgemoord en geplunderd.

Hoe verklaart het „ras”, dat de Arabieren uit de tijd der grote veroveringen, anders zijn danMe Arabieren van vóór en na die tijd. En zo kan men alle lotgevallen der vólken nagaan en ontdekken dat het „ras” niets verklaart.

Er zijn „rcligieuse” beschavingen geweest, zoals die der Inca’s, die buitengewoon „geslaagd” zijn, die wel degelijk een „ontwikkelingsgang” laten zien en die ook maatschappelijk tot een volkomen beheersing van hun milieu kwamen.

De Chinese beschaving, om een ander voorbeeld te nemen, was „ethisch” en „democratisch”, en, door haar gezins-verband sociaal, het midden houdend tussen collectivisme en individualisme.

Zo kennen wc ook „militaire” beschavingen, zoals die van de Mongolen, de Arabieren, de Fascisten en de Nazis.

Men moet al die beschavingen pogen te begrijpen door uit te gaan van hun eigen organisch principe. Er is geen theorie die alle beschavingen kan verklaren, van uit één principe. Dat is de fout, zowel van Marx als van Spengler. Niet alleen zijn de beschavings-typen niet tot elkaar herleidbaar, maar ook heeft ieder type z’n eigen ontwikkelingsgang, en de ontwikkelingsschema’s van Spengler, waarmee de gelijksoortige loop van alle beschavingen bewezen moeten worden — die deze overigens van Vico gestolen heeft — zijn gezocht en leiden ons op een dwaalspoor.

Voor ons is nu vanzelfsprekend onze eigen, Westerse beschaving, die van het „economisme” zoals Labriola haar noemt, van belang.

3i