Er is geen gisteren, er is geen morgen

lander. Liepmann koopt niets, hij heeft geen geld. Maar Floris Waerdein koopt. Hij wil een vinger in de pap hebben. Hij ruikt winst.’

‘Ik dacht dat Floris alleen aan mijn belangen dacht, meneer de Engel.’

‘Kind. Hij denkt aan uw belangen maar ook aan de zijne en die van de heren waarmee hij een kongsi aan het vormen is. Hoe sterk bent u?’

‘Ik heb dertig procent, meneer de Engel. Chaim heeft vijf. Dan twee procent van Judith en David, die ik ze voor de gein heb gegeven, toen ik afstand deed.’

‘Dat is dus zevenendertig procent. Drieënzestig procent tegen. Of over u. Hebt u nog geld om bij te kopen?’

‘Dan moet ik andere effecten verkopen. Maar dat is Debbies zekerheid.’

‘Af blij ven, Mare Koerlander. Laten we samen nog eens nadenken. Binnenkort zoek ik u weer op. In ieder geval gaat u weer op de bok zitten als commissaris. Gegroet, Mare Koerlander.’

En hij verdween weer over de Maas. En Chaim zei:

‘Waaraan dacht u, vader? U bent opeens zo stil.’

‘Chaim, ik heb drie miljoen nominaal in de zaak. Jij wilt een enorme stap doen door samen te gaan met Liepmanns Eau de Cologne. Het is niet zo fraai dat je me dat nu pas zegt, maar ik heb nog geen grote bezwaren tegen een fusie.’

‘Vader, uw verwijt is niet prettig. Ik was die middag toen ik met moeder sprak gekomen om u te raadplegen.’

‘Je had vooraf kunnen bellen. Dan was ik thuis gebleven. Voor zo’n transactie kom je niet zo maar even langs. Maar goed. We zullen gaan onderhandelen.’

‘We? Wat bedoelt u, vader?’

97