Er is geen gisteren, er is geen morgen

En dan plaagde ik haar met Genesis xo : 8: En Kusch gewon Nimrod; deze begon geweldig te zijn op aarde. Daarmee bracht ik moeder tot innerlijke tweedracht. Haar bezorgdheid voor mijn gezondheid en de verering voor haar Mare, die zo goed de thora kende. Nu mag ik wel bekennen dat ik hem helemaal niet zo goed kende. Maar ik bladerde soms en er bleven teksten hangen. Zo kon ik me m’n leven lang verweren tegen de geweldenaren die een avond lang kunnen vechten om een tittel of jota.

Dus om halfnegen was ik weer bevrijd van mijn och-tendmesjoggaas. Ik was terug van mijn wandeling.

‘Hoe is het weer?’ vroeg Debbie.

‘Zonnig,’ zei ik, ‘maar in die kimono kan je er niet uit.

Debbie zuchtte diep. Ze had geen zin om op Hemelvaartsdag, ’s morgens om halfnegen, tegen haar Mare in te gaan. Ze wilde beslist niet gaan bewijzen dat ze nog nooit in kimono was gaan wandelen.

‘Wil je thee?’ vroeg ze neutraal.

‘Waarom zal ik geen thee willen?’ antwoordde ik.

De teerling was geworpen. Mare Koerlander had weer eens een speelse plagerige bui. Onmiddellijk betrok Debbie haar stellingen, ondanks het vroege uur van het slapende Nederlandse volk. En Debbie kan me aan, zoals u weet.

‘Ja, laten we eens onderzoeken waarom je misschien geen thee zou willen,’ zei ze honingzoet, ‘ja, laten we dat doen. Misschien heb je een beetje buikloop. Misschien heb je vanmorgen vroeg al stiekem thee gezet voor je zelf alleen. Of misschien heb je een dubbele me-sjoggaas gekregen en wil je na je veldtocht voortaan de dag beginnen met wodka.’

73