Er is geen gisteren, er is geen morgen

Het gejammer van de klaagmannen deed me niets. Het gejammer van de klaagvrouwen doet een gestorven rijke oosterling ook niets. Ik staarde wat naar buiten. Dacht. Zaken doen is risico nemen en als men dat zakendoen opblaast is het risico groter. Hoe meer lucht in een kinderballonnetje, hoe hoger de spanning. En als lief speels Jantje het ballonnetje een beetje tussen zijn blije handjes samendrukt of er een hard klappie op geeft dan moet Jantje verwachten dat het met een harde knal barst. En Jantje huilen, onmiddellijk weer prakkezeren: hoe krijg ik een nieuw ballonnetje om op te blazen. ‘Moeder, ik wil weer een ballonnetje, moeder!!!’

Als Jantje nu eens rustig met een matig gevuld ballonnetje wilde spelen hoefde hi j geen zenuwpilletjes te slikken. Maar Jantje is niet alleen schuldig. Hij heeft een vrouw met de ingeboren kwaal ‘het kan nooit op’, zij wil steeds meer, zij wil een sportwagen en een nerts zoals in een film. En Jantje houdt er ook een vaste hoer op na. Die wil ook een sportwagen en ook bont. Zij kiest mink. En krijgt ze die niet, dan is ze niet meer ‘lekker in bed’. En Jantje maar weer blazen in een nieuw ballonnetje totdat het ook weer barst. Ik heb geen medelijden met Jantje. Want Jantje is een rotknul die en passant dobbelt met de centjes van fatsoenlijke Piet, die dacht ze goed te hebben belegd in de zaak van Klaas en zijn kornuiten.

Maar Klaas is een nul. Klaas had misschien een goeie vuilnisman kunnen zijn. Hoe hij op die hoofddirecteurs-plaats kon klauteren is voor hem zelf het grootste raadsel. Hij had ellebogen, hij had een grote mond, hij kon goed zuipen en hij kon met woorden zo lekker in de luren leggen. Zo kreeg hij zijn eerste krediet, zijn twee-

60