Er is geen gisteren, er is geen morgen

Ik stond op. Begon door zijn troonzaal te drentelen. Ik weet dat hem dat ergert, maar ik had opeens geen geduld meer om als een hondje op zijn gatje bij het bureau van baasje te zitten.

‘Ja, vader, zo denk ik erover,’ riep hij me toe, terwijl ik naar de volle maan en de scheepjes van zijn staande klok stond te kijken.

‘Waarom staat er geschreven van Sem, Cham en Ja-feth?’ vroeg ik.

‘Vader, u altijd met uw thora. U bent niet eens vroom.’

Hij sloeg met zijn vlakke hand op zijn schrijftafel. Niet eerbiedig tegenover zijn vader, maar hij heeft tenminste temperament. Er is dus hoop dat Francina hem ten slotte niet onder de voet loopt. Mijn opkomende drift zakte opeens. Mijn duiveltje trad nu voor het voetlicht.

‘Charles, mijn zoon, zal jij je Marion, mijn kleindochter, straks aan een zoon van Cham uithuwelijken?’

‘Vader, waar wilt u heen?’

‘Straks naar je moeder. Nou, antwoord rechtuit. Zal jij juichen als Marion een neger als man zou kiezen?’

‘Nee, natuurüjk niet. Maar nou al praten over een huwelijk terwijl Marionnetje pas vijf jaar is?’ vroeg hij scherp.

‘Praten moet men op tijd en beter te vroeg dan te laat,’ zei ik, terwijl ik nu voor de boekenkast stond. Gil-breth, Ford, Gant, dag heren! Zijn jullie een reïncarnatie van farao’s werkmeesters?

‘Bent u tegen het gemengde huwelijk,’ beet hij me toe.

Toen draaide ik me om. Keek hem recht in de ogen.

‘Chaim, je vangt me niet. Die uit het westen en wij, joden, stammen af van de Indogermanen. Zet Sem,

3°