De koopbrief

leeg. Dina keek naar hem op met een glimlach.

„Was het erg?” vroeg hij angstig. Van iedere andere vrouw zou hij gezegd hebben, dat het een makkelijke bevalling was.

„Ik weet niet meer of het erg was,” zei ze, nog met die glimlach.

Toen veegde hij met zijn ongewassen hand de lok van zijn bezwete voorhoofd en wist, dat het èrg was geweest, - erger dan welke vorige verlossing ook.

*

Wie hem naar een verre hofstede kwam halen, deed dat met paard en wagen. Soms was het een boerenknecht of een staljongen, die de wagen reed; soms was het de boer zelf. De boeren-arbeiders woonden meest in het dorp, dus daar ging hij te voet heen, en als ze bij of op de hofstede van een hereboer woonden, konden ze in noodgevallen altijd wel een wagentje van de boer krijgen.

Het was een stormachtige oktober-nacht, toen de knecht van de verst-afgelegen boerderij, vlak op de grens, Joseph kwam halen. Hij kende het rijke, gedegen, gezonde gezin, waar hij alleen voor het verbinden van een wond of het trekken van een kies tot nu toe nodig was geweest; de leeftijd van kinderen-krijgen was voorbij, dus het was vreemd genoeg om in de nacht naar die verre boerderij te worden geroepen.

62