De koopbrief

dat het zijne zou worden, - van speurtochten, - van plotselinge, ondoordachte reizen naar Dina en van teruggaan met een knagend verlangen naar meer, naar meer....

Toen was er, voor henzelf nog plotseling, het laatste examen met alle plechtigheid en alle lof, die er aan vast zat. Opeens waren zijn jaargenoten zijn beste vrienden geworden en Barend Keuning, die in al die jaren geen lettergreep méér van hem had begrepen dan in het begin, voelde zich zijn meest intieme kameraad, - omdat hij zijn studie zo snel en zo briljant had volbracht. Joseph geloofde ze allemaal in hun vreugde-betoon en vond de wereld er goed uitzien.

Maar zó groot was zijn geloof niet in de medevreugde van anderen, dat hij Dina’s bittere jaren kon vergeten, toen haar vader hem opeens als een geliefde zoon aan het hart wou drukken. Hing vaderliefde dan van een examen af? Zijn afwerend gebaar, zijn schaarsheid aan woorden, waren net een tikje te duidelijk om de stroom van lof niet een ontijdige dam in de weg te leggen.

Wel, - toen werd het de gewone geschiedenis van iedereen: een praktijk en een bruiloft. De praktijk was in een dorp bij de grens, waar zijn voorganger zich oud en ziek had teruggetrokken, - en de bruiloft was ondoorkomelijk van lengte en behoorlijkheid. Zijn eigen ouders voelden zich bruiloftsgasten die van ver waren gekomen en zagen die dag pas

56