De koopbrief

dan ooit nog een menselijk wezen hem vervuld had. Vreemd, dat je iemand van je kinderjaren af kon hebben ontmoet en toch nooit gezien. Ze was iets van hem, maar hij wist nog niet wat, of hij wilde het nog niet weten.

Was hij soms verliefd op haar? Belachelijk: verliefd op het eerste meisje, waar je iets meer mee te maken had dan goeiemorgen en goeienavond zeggen. Verliefd, hij ? Voorlopig was er alleen zijn studie, en de natuur, en al wat mooi en ruim en vrij was, -er was werkelijk geen plaats over voor verliefdheid.

Maar dan waren er, voor hem uit op het eenzame pad, haar pleitende ogen als lichtende plekken in het donker, - haar ogen, zoals ze hem hadden aangekeken, toen ze hem wegstuurde. Ze waren er zo duidelijk, alsof ze zelf voor hem uit liep en zich naar hem omkeerde. Hij was niet alleen; altijd was hij nog alleen geweest, zelfs als die andere jongen naast hem ging en met zijn vragen de stilte kapot maakte, -maar nu, zonder voetstappen naast de zijne, was hij niet meer alleen. Zelfs als hij de ogen sloot, waren er die ogen van haar, die in hem doordrongen. Hij wou ze graag kwijt, want hij wou graag alleen zijn, maar het leek, of %ij over zijn eenzaamheid te beschikken had en niet hijzelf.

Dus toch? Belachelijk, - belachelijk!

Toen, met een stap op zij van het pad, wierp hij zich in de zachte, vochtige koelte van de berm, zijn 46