De koopbrief

HOOFDSTUK II

De kleine, donkere lappenwinkel stond aan het marktplein van het provincie-stadje. Boven het raam, waar de rollen baai en bont katoen en ongebleekt keper achter te kijk lagen, en boven de deur met het jingelende belletje, waren nog twee vensters, die met hun kleine ruitjes knipoogden tegen de verlaten stilte of de woelige drukte van het marktplein; dan kwam nog het smalle zolderluik onder de oude geveltop, en dan was er de lucht, de grijze, druilige, of de blauwe, strakke, of de wattig-bewolkte. Ze stonden in een rij, de oude gevels, omlijstend de hobbelkeien van het plein: de lappenwinkel naast de boter- en kaaswinkel, de horlogemaker naast de bakker, en op de hoek het glanzende, schone koffiehuis, met zijn luifel en zijn krullige letters langs de rand.

Joseph duwde de winkeldeur open en bukte een beetje, in een gewoonte-gebaar, om zijn hoofd niet tegen de deurlijst te stoten. Tegelijk met het zwaaiende belletje kondigde hij zijn komst aan.

„Volk!”

Bijna dadelijk kwam zijn moeder van achter het zwart-met-gouden gordijn te voorschijn, dat de kamer van de winkel scheidde.

23