De koopbrief

Barend was te veel diplomaat, - droomde ook van een loopbaan in die richting, - om te zeggen wat hij dacht: „Loop naar de bliksem met je roofvogel!” Hij kéék langs Josephs vinger en zag, mechanisch en zonder het beeld in zich op te nemen, een biddend-stilstaande grote vogel in de lucht. Joseph stond met half-dichtgeknepen ogen en een volkomen geduld te wachten, tot de vogel recht daalde en toen, zich bedenkend, met een zwaai omhoog schoot.

„Hij heeft niet gekregen wat hij wou,” stelde Joseph vast.

Barend lachte opeens.

„Zo zul jij ook wel nooit krijgen wat je wilt,” zei hij. „Omdat je eigenlijk niets met klem wilt. Ik krijg wat ik van plan ben.”

„Dat dacht die roofvogel ook,” zei Joseph. „Daarom stond hij zo stil in de lucht, om te krijgen wat hij van plan was. En opeens was het weggeschoten.”

„En jij? Bij jou zal alles wel wegschieten.”

Joseph schudde het hoofd, ernstig.

„Ik sta niet stil in de lucht, - niet boven één punt. Want op dat éne punt ligt mijn doel niet.”

„Een mens moet toch op een bepaald punt gericht zijn, - en hij moet toch met zijn voeten op de grond staan!”

„Niet als hij een vogel is.”

„Je bent geen vogel. Je moet toch léven!”

17