Van twee Joodsche vragertjes

47

״Wat een hoop!” zei Eva.

En Eva dacht:

״Zou ze ook een zakje trakteerlekkers hebben gekregen? En zou ze eraan denken, dat ik er drie mag hebben?”

Want Eva hield wel een beetje van lekkers. Geen klein beetje, maar een gróót beetje.

Voor schooltijd pakte Marietje haar koker uit en al het moois, dat ze had meegebracht.

En toen kwam ook een zakje lekkers voor den dag.

Marietje zette het voor zich neer op de bank en ging verschrikkelijk mooi zitten. Want als je jarig bent, wil je altijd heel knap zijn.

Eva was wel een beetje nieuwsgierig, wat er in het zakje zat. Maar ze vroeg het niet. Dat stond zoo kinderachtig.

״Jij krijgt er drie,” zei Marietje nog heel zachtjes, toen de bel was gegaan.

״Ja,” knikte Eva.

Eva moest wel eens onder de les naar het zakje kijken, maar ze lette toch goed op.

״En nou mag Marietje met haar zakje roud׳ gaan,” zei de Juffrouw, toen lezen klaar was. ״Of lusten jullie niet?”