Van twee Joodsche vragertjes

37

״Ja.... eerst wou ik het niet vertellen,.... maar....”

״Nou?״

״Maar dan had ik het geheim alleen, en niet met iemand anders, en dan was het geen geheim.” ״Vertel dan maar,” zei Vader.

״Ik heb op school een lapje gehaakt, en daar kun je de pannen mee aanpakken als ze te heet zijn. En dat geef ik vanavond aan Moeder F’

״Wat zal Moeder blij zijn!”

״Ja,” lachte Eva. ״En ik heb het ingepakt. En Moeder weet er niets van.”

״Ik zal er niets van vertellen, hoor! Moeder denkt heelemaal niet, dat ze wat van je krijgt.” ״Een verrassipg, — fijn!”

Eindelijk, eindelijk, eindelijk! Eva had den heelen dag gedacht, dat het nooit avond zou worden. Maar het was tóch avond geworden. Gelukkig maar!

Jaap zat op Moeders schoot. En Eva op haar eigen kleine stoeltje. Want Vader zou vertellen: de geschiedenis van Channoeko.

״’t Is al heel lang geleden. En het is een heel