Van twee Joodsche vragertjes

31

״Nou” zei Eva. ״Toen heb ik zulke leuke dingen gekregen.”

״Ja,” zei Vader. ״Misschien zijn er van ’t jaar ook weer van die leuke dingen.”

Eva lachte.

״Verlang je erg ernaar?”

״Ja,” knikte ze.

״Nou moet je eens^goed hooren. Als jullie nu morgenavond al je cadeautjes zoudt krijgen, zou Jaap er nog niet zoo erg veel aan hebben. Want Jaap is dan nog niet beter, ’t Zou veel prettiger voor Jaap zijn, als we een paar dagen zouden wachten met de cadeautjes. Maar als je héél erg ernaar verlangt, dan mag je ze wel morgenavond hebben.”

Eva keek Vader eens aan. En toen dacht ze een poosje na.

Zie je, ze had wel vreeselijk naar de cadeautjes verlangd. Al zoo lang. En ze was ook wel nieuws-gierig, wat er komen zou. En ze verlangde ook naar de pret van ^,t uitpakken.

Maar.... maar —

״Vader,” zei Eva zachtjes, ״ik heb er eigenlijk heelemaal niet naar verlangd.”