Van twee Joodsche vragertjes

20

Hij vond het altijd heerlijk, als Eva vertelde. Eva was al zoo groot.

״O, in sjoel is één meneer, en die zingt alles hardop. En de andere menschen oren zachtjes. En onder het oren mag je heelemaal niet praten.”

״Weet ik wel,” zei Jaap. ״Thuis mag je ook niet praten onder 't oren."

״En er is een mooie kast met de touro erin."

״Wat is de touro?”

״Daar staat Joodsch in, en daar staat de ge-schiedenis in van vroeger, en daar staat in wat je moet doen om een goede Jood te zijn. En daar leest de gazzen iedere week een eind uit voor.”

״Voorlezen — fijn!” zei Jaap.

״Ja, maar hij leest het in 't Joodsch voor. En daar begrijp jij nog niets van. Ik begrijp sommige stukjes wel, maar nog niet veel. De menschen houden erg veel van de touro, omdat er zoo heel veel mooie dingen in staan. En daarom zingen ze, als de touro uit de kast wordt gehaald, en als de touro weer wordt weggebracht. En sommige men-schen, die er dicht bij staan, geven de touro voor-zichtig een kus als hij langsgedragen wordt. Ook al omdat ze er zoo veel van houden.”